زندگی عشقی

ای کاش نگاهها حرف

             دلهارا می خواند

                         تا برای اثبات علاقه

                                      نیازی به سوگند خوردن

                                                          نبود...

ای کاش نگاهها حرف

             دلهارا می خواند

                         تا برای اثبات علاقه

                                      نیازی به سوگند خوردن

                                                          نبود...

تا لبم دگر نفس نمی رسد،

             ناله ام به گوش کس نمی رسد،

می رسی به کام دل که بشنوی:

           ناله ای از این قفس نمی رسد...

چقدر سخت است منتظر قاصدکی بودن در جاده ای که هیچ بادی در آن نمی وزد

رحمت خداوند ممکن است تاخیر داشته باشد اما حتمی است.

یادمان باشد تا هستیم به یاد هم باشیم،موقع رفتن فریاد،صدایی ندارد.

در نگاهم یک غروب سرد بود

            سرنوشت جاده های درد بود

                             از میان برگ های سبز باغ

                                              قسمت من برگ های زرد بود...

در شهری که خورشید را به

        قیمت شمعی نمی خرند،

                      پروانه شدن یعنی تباهی!...

روحی که یک بار سایه خدا را دیده باشد هر گز از اشباح و ابلیس نخواهد ترسی.

روزی به عقب نگاه می کنید و به آنچه گریه دار بود می خندید.

ساده بگویم: نگاه...زادۀ علاقه است.

اگر تنهای تنها شوم باز هم خدا هست او جانشین تمام نداشتن های من است(دکتر شریعتی)

سفر برایم هیچ چیز به جز دلتنگی ندارد،

اما زمان به من آموخت،برای بهتر دیدن

عظمت و شکوه هر چیز،باید قدری از آن دور شد...

درد من حصار برکه نیست،

درد من زیستن با ماهیانی است

که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است.

در میان هر سیب دانه محدودیست.

در دل هر دانه سیب ها نامحدود ،

چیستانی است عجیب.

پس دانه باشیم نه سیب.

من در این غربت و  تنهایی تلخ

         در پس این کوچه خاموش فراموشی ها

                   از غم دوری تو

                             وز دلواپسی رفتن تو

                                     دلم بر خود می لرزد...

خیانت

         فقط این نیست که شب را با دیگری بگذرانی...

 خیانت

        می تواند دروغ دوست داشتن باشد

 خیانت

        تنها این نیست که دستت را در خفا در دست دیگری بگذاری...

خیانت

     می تواند جاری کردن اشک بر دیدگان معصومی باشد

یاد گرفتم که عشق با تمام عظمتش دو سه ماه بیشتر زنده نیست

یاد گرفتم که عشق یعنی فاصله و فاصله یعنی دو خط موازی که

هیچگاه به هم نمی رسند یاد گرفتم در عشق هیچکس به اندازه

خودت وفادار نیست و یاد گرفتم هر چه عا شق تری ، تنهاتری