زندگی عشقی

من به یک عشق خیالی دلخوشم

                                            من به یک گلدان خالی دلخوشم

باز تنهایی و فصلی بی صدا

                                            باز با گل های قالی دلخوشم

چینی صد وصله ای از جنس آه

                                            با همین آشفته حالی دلخوشم

راز دریا خفته در آغوشم من

                                           من به خواب خشکسالی دلخوشم

هیچ کس تنهاییم را سر نزد

                                           با سکوت این حوالی دلخوشم

آرزویم اینست

                    دیدن اوج غرورت در صبح

                                                       و

                                                           رسیدن تو به رویایت.

من دعا خواهم کرد

                           روزهایت پر نور،

                                                  شب تو مهتابی،

                                                                            سینه ات صادق وصاف

رنگ باران باشد.

روحی که یک بار سایه خدا را دیده باشد هر گز از اشباح و ابلیس نخواهد ترسی.

روزی به عقب نگاه می کنید و به آنچه گریه دار بود می خندید.

ساده بگویم: نگاه...زادۀ علاقه است.

اگر تنهای تنها شوم باز هم خدا هست او جانشین تمام نداشتن های من است(دکتر شریعتی)

یادت باشه دنیا گرده و هر وقت احساس کردی به آخرش رسیدی

شاید در نقطه ی شروع باشی!

یا درست حرف بزن یا عاقلانه سکوت کن!

یادم باشد... اگر دلم گرفت خدا با من است.

رنگین کمان پاداش کسیست که تا آخرین قطره زیر باران  می ماند.

سفر برایم هیچ چیز به جز دلتنگی ندارد،

اما زمان به من آموخت،برای بهتر دیدن

عظمت و شکوه هر چیز،باید قدری از آن دور شد...

درد من حصار برکه نیست،

درد من زیستن با ماهیانی است

که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است.

دیروز به یاد تو و آن عشق دل انگیز

       بر پیکر خود پیرهن سبز نمودم

                در آینه بر صورت خود خیره شدم باز

                       بند از سر گیسویم آهسته گشودم

عطر آوردم بر سر و بر سینه فشاندم

          چشمانم را نازکنان سرمه کشاندم

                      افشان کردم زلفم را بر سر شانه

                              در کنج لبم خالی آهسته نشاندم